فرق یک کوهنورد با کسی که کوهنورد نیست هنگام مشاهده یک کوه از دامنه اش این است که کوهنورد وقتی به کوه می نگرد خط صعود و محلهای استراحت در طول مسیر را در ذهن محاسبه میکند و در نهایت به هدف که رسیدن به قله است می اندیشد اما کسی که کوهنورد نیست تنها به بالا رفتن از کوه که در نظرش یک حجم بلند مرتبه سنگی و خسته کننده است می اندیشد و در طول بالا رفتن احتمالی به صورت لحظه ای تصمیم می گیرد نه به صورت سیستماتیک و برنامه ریزی شده . همانگونه که خیلی از کسانی که زندگی کردن را بلد نیستند تصمیم می گیرند . مسلم است که احتمال سقوط در اینگونه صعود ها خیلی بیشتر است .