۱۳۸۵ مرداد ۲۳, دوشنبه

هذیون

پشتش رو که خالی کردند روی پای خودش ایستاد ، زیر پاش رو که خالی کردند
پرید به هوا ، روی هوا که بهش سنگ زدند ... دید چاره ای نداره و افتاد .
از جا بلند شد و پشتش را مالید . چیز جالبی فهمیده بود . زمین خوردن آنقدرها
هم که فکر می کرد درد نداشت .

هیچ نظری موجود نیست: