عاشقانه

شروع می کنم تو را ، نوشتن ِ دوباره ای
دوباره نقش می زنم ، کلام ِ عاشقانه ای

دوباره از خیال ِ تو ، ُدچار ِ وَهم می شوم
فشرده می شود دلم ، ز ِ شکوه و گلایه ای

دوباره مست می کنم ، ز خمر ِ خاطرات ِ دوست
خیال ِ خواندنت مرا ، دهد مـِـی ِ ُمغانه ای

از ابتدای این سفر ، سفینه ناخدا نداشت
هزار موج ِ زلف ِ تو ، نبودش هیچ کناره ای

چه آتشی کشیده ای ، به جان و روح و باورم
روان که شد مذاب ِ عشق ، غزل بشد گدازه ای

چــِکـَـد گلایه ام گــَهی ، به سان ِ قطره های اشک
و گاه می دمد برون ، چو ناله ی شبانه ای

به ساز زخمه می زنم ، که زخم ِ دل فرو کشد
نبوده حاصلم بجز ، فغان ِ غم ، ترانه ای

اگر نبوده باورت ، زلال ِ عشق ِ پاک ِ من
بگو کدام فارغ است ، سروده عاشقانه ای

بهار آمده به باغ ، گلایه کم کن «آریا»
برو به شهر ِ یار ِ خود ، که سر زده جوانه ای